Grupa VII 4/5 latki Liski

• • • Szczegółowy rozkład dnia
    • Informacje dla rodziców
    • Zamierzenia wychowawczo-dydaktyczne
    • Piosenki i wiersze
    • Artykuły dla rodziców
    • Standardy wymagań dla dziecka 4, 5-letniego

• • • • Artykuły dla rodziców

      • 

        Materiały pochodzą ze strony Ogólnopolskiej Kampanii Dzieciństwo Bez Przemocy
        Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę

        Przemoc wobec dzieci to w Polsce poważny problem. Na szczęście coraz więcej osób zaczyna dostrzegać skalę i skutki tego zjawiska. Jako społeczeństwo stajemy się bardziej świadomi, staramy się być lepszymi rodzicami, uczymy się, jak wspólnie działać na rzecz dzieciństwa mocy – bez przemocy.
        Przemoc wobec dziecka to każde działanie lub zaniechanie, które powoduje krzywdę, cierpienie, narusza godność, zdrowie fizyczne lub psychiczne dziecka oraz hamuje jego rozwój. Przemoc wobec dzieci jest nieakceptowalna w każdej formie i zawsze prowadzi do poważnych konsekwencji dla zdrowia i rozwoju dziecka. Rozpoznanie przemocy wobec dziecka może być trudne, ponieważ dzieci często ukrywają swoje cierpienie z powodu wstydu, strachu przed odwetem lub lojalności wobec sprawcy. Istnieją jednak pewne sygnały, które mogą świadczyć o tym, że dziecko doświadcza przemocy:

        • Zmiany w zachowaniu:Dziecko, które nagle staje się wycofane, lękliwe, nadmiernie agresywne, ma problemy z koncentracją lub zaczyna unikać rówieśników, może doświadczać przemocy. Nagłe pogorszenie wyników w nauce, brak zainteresowania dotychczasowymi pasjami, a także problemy z kontrolą emocji to również potencjalne sygnały alarmowe.

        • Fizyczne objawy:Siniaki, zadrapania, oparzenia, rany, które dziecko tłumaczy w sposób niewiarygodny, mogą świadczyć o przemocy fizycznej. Częste skargi na ból brzucha, głowy czy inne dolegliwości, bez wyraźnych przyczyn medycznych, mogą wskazywać na stres lub lęk związany z przemocą.

        • Problemy ze snem:Koszmary, problemy z zasypianiem, nocne moczenie mogą być objawami przeżywania traumatycznych doświadczeń związanych z przemocą.

        • Zaniedbanie higieny i wyglądu:Dziecko, które jest zaniedbywane, może nosić brudne, nieodpowiednie do pogody ubrania, mieć nieumyte włosy, problemy ze zdrowiem zębów lub skóry. Zaniedbane dziecko może wyglądać na chronicznie zmęczone i niedożywione.

        • Unikanie pewnych osób lub miejsc:Dziecko, które nagle zaczyna unikać kontaktu
          z konkretną osobą, nie chce chodzić do szkoły, przedszkola, czy odwiedzać określonych miejsc, może doświadczać tam przemocy.

        • Zmiany w relacjach społecznych:Izolowanie się od rówieśników, brak zaufania do dorosłych, trudności w nawiązywaniu przyjaźni mogą być oznakami doświadczania przemocy. Dziecko może stać się nadmiernie posłuszne, aby uniknąć konfliktów lub nadmiernie agresywne w próbach obrony.

        Jeśli zauważysz którykolwiek z tych sygnałów, nie bagatelizuj swoich obaw. Rozmowa z dzieckiem, pełna troski i zrozumienia, może pomóc odkryć, co naprawdę się dzieje. Nie wahaj się również zasięgnąć pomocy specjalistów, takich jak psychologowie, pedagodzy, czy pracownicy socjalni, którzy mogą wesprzeć dziecko i pomóc w podjęciu odpowiednich działań.

        Przemoc wobec dziecka zabiera mu moc, ponieważ niszczy jego poczucie własnej wartości, bezpieczeństwa i zaufania do świata. Dziecko, które doświadcza przemocy, traci wiarę we własne siły i zaczyna postrzegać siebie jako osobę niegodną miłości i szacunku. Dzieci doświadczające krzywdzenia częściej zmagają się z lękiem, smutkiem, poczuciem osamotnienia i bezradności. Takie stany mogą prowadzić do zachowań autodestrukcyjnych – samookaleczeń i prób samobójczych. Reagowanie na przemoc wobec dziecka jest nie tylko moralnym obowiązkiem, ale także prawnym wymogiem. Każdy z nas, kto ma podejrzenia, że dziecko może doświadczać przemocy, powinien podjąć działania, aby je ochronić. Oto kroki, które możesz podjąć:

        • Rozmawiaj z dzieckiem:Jeśli podejrzewasz, że dziecko doświadcza przemocy, spróbuj z nim porozmawiać. Zrób to w bezpiecznym, spokojnym miejscu, okazując zrozumienie i wsparcie. Zadawaj otwarte pytania i unikaj oceniania. Daj dziecku do zrozumienia, że nie jest winne temu, co się dzieje, i że jesteś tu, aby mu pomóc.

        • Zgłoś przemoc odpowiednim służbom:W Polsce każda osoba, która ma wiedzę lub uzasadnione podejrzenia, że dziecko jest ofiarą przemocy, ma obowiązek zgłoszenia tego odpowiednim służbom, takim jak policja, ośrodek pomocy społecznej, szkoła czy przedszkole. W przypadku poważnego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka należy niezwłocznie zawiadomić policję lub pogotowie ratunkowe.

        • Skontaktuj się z organizacjami pomocowymi:Wiele organizacji oferuje wsparcie dla ofiar przemocy oraz osób, które podejrzewają, że dziecko może doświadczać krzywdy. Skorzystanie z porad telefonicznych lub internetowych może pomóc w podjęciu odpowiednich kroków.

        • Zabezpiecz dowody:Jeśli masz dostęp do dowodów przemocy, takich jak zdjęcia, nagrania, świadectwa innych osób, postaraj się je zabezpieczyć. Mogą one być kluczowe w procesie ochrony dziecka i pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności.

        • Szukaj wsparcia u specjalistów:Jeżeli nie jesteś pewien, jak postępować, skonsultuj się ze specjalistą, takim jak psycholog, pedagog czy prawnik. Oni pomogą ci zrozumieć sytuację i podjąć najlepsze możliwe działania.

        

        Bezpieczeństwo psychofizyczne dzieci, a przemoc w grupie rówieśniczej
        
        O przemocy rówieśniczej możemy mówić, kiedy działania innych dzieci lub młodzieży są agresywne, zastraszające, poniżające lub szkodliwe wobec rówieśników. Może to być zarówno przemoc fizyczna, psychiczna, jak i emocjonalna, a także cyberprzemoc, czyli agresja realizowana za pomocą internetu i mediów społecznościowych.
        Skąd biorą się zachowania agresywne u małych dzieci?
        Agresja u dzieci w wieku przedszkolnym często jest wyrazem bezradności, frustracji lub niemożności wyrażenia potrzeb i emocji. Rozwój emocjonalny i społeczny małych dzieci jest dynamiczny, a agresywne zachowania mogą być etapem w nauce radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Pójście do przedszkola niesie za sobą konsekwencje, które mogą przyczynić się do drastycznej zmiany w zachowaniu dziecka. Tam bowiem uwaga nauczyciela dzielona jest pomiędzy wiele innych osób i maluch po raz pierwszy może doświadczyć zagubienia w tłumie. Dla wielu dzieci jest to sytuacja bardzo niekomfortowa i te, które przyzwyczajone są do bycia w centrum uwagi, będą różnymi sposobami walczyły o zachowanie swojej indywidualności i o dostrzeżenie. Niektóre wybiorą trudną i wymagającą wysiłku drogę wybitnych osiągnięć, inne zaś podążą łatwiejszą i szybszą ścieżką buntu. Brak uznania ze strony grupy rówieśniczej może także prowadzić do buntu i zachowań nonkonformistycznych. Dokuczanie innym dzieciom, psucie zabawy, przeszkadzanie w ciekawej aktywności czy nawet niszczenie ich prac będzie wtedy stanowiło odwet za doznane upokorzenia i odrzucenie.
        Agresja to każde zamierzone działanie w formie otwartej lub symbolicznej, mające na celu wyrządzenie komuś lub czemuś szkody, straty, przykrości lub bólu. W kontekście przedszkolnym, agresja może przybierać różne formy:

        • Agresja werbalna:wyzwiska, obwinianie, skarżenie, lamentowanie, kłótnie, obraźliwe słowa, prowokowanie.

        • Agresja fizyczna:atak fizyczny lub obrona (bicie, kopanie, szczypanie, gryzienie, wyrywanie zabawek, popychanie, rzucanie i niszczenie przedmiotów).

        • Agresja pośrednia (cicha):wyłączanie się z komunikacji, świadome ignorowanie, przesadny brak zainteresowania innymi dziećmi, sygnalizowanie antypatii, przygotowywanie w tajemnicy przykrych dowcipów.

        • Agresja relacji:prowadzi do wykluczenia z grupy, przedstawienia siebie w lepszym świetle oraz narzucania komuś swojej woli.

        Inne zachowania agresywne dziecka to również: opór wobec dorosłych, niszczenie przedmiotów, przesadne żądanie uwagi, przeszkadzanie innym, wybuchowość, żądanie natychmiastowego zaspokojenia potrzeb, krzyki i groźby.
        Zrozumienie przyczyn agresji jest kluczowe dla skutecznego reagowania.
        
        Agresywne zachowania mogą wynikać z wielu czynników:

        • Brak umiejętności wyrażania emocji:dzieci, które nie potrafią wyrazić uczuć konstruktywnie, mogą uciekać się do agresji.

        • Frustracja i bezradność:gdy dziecko nie radzi sobie z zadaniem lub czuje się niezrozumiane, może reagować agresją.

        • Potrzeba uwagi:niektóre dzieci używają agresji, aby zwrócić na siebie uwagę.

        • Naśladowanie wzorców: Dzieci uczą się przez obserwację agresywnych zachowań w otoczeniu.

        • Problemy rozwojowe:agresja może być związana z zaburzeniami rozwojowymi (np. ADHD, zaburzenia ze spektrum autyzmu, zaburzenia integracji sensorycznej).

        • Zmiany w życiu dziecka:stresujące wydarzenia (np. narodziny rodzeństwa, przeprowadzka, rozwód rodziców) mogą wywoływać agresywne zachowania.

        • Brak konsekwencji:niespójne lub brakujące reakcje na agresywne zachowania mogą je utrwalać.
           

          Ogólne zasady postępowania z dzieckiem agresywnym:

        1. Reagowanie na każdą sytuację agresji:brak reakcji może być odebrany przez dziecko jako przyzwolenie. Interwencja powinna być szybka i zdecydowana.

        2. Zapewnienie bezpieczeństwa:priorytetem jest zapewnienie bezpieczeństwa wszystkim dzieciom oraz personelowi. W sytuacji zagrożenia należy odizolować agresywne dziecko od grupy.

        3. Adekwatna reakcja:reakcja powinna być adekwatna do skali zagrożenia, okoliczności, wieku i stopnia rozwoju dziecka. Należy unikać agresji słownej i fizycznej ze strony dorosłych.

        4. Szacunek dla dziecka:należy potępiać zachowanie, a nie dziecko. Komunikacja powinna być stanowcza, prosta i jasna, wskazująca, co dziecko ma robić.

        5. Wykazywanie troski:ważne jest, aby dziecko czuło, że dorosły troszczy się o nie.

        6. Wnikliwa analiza sytuacji:każdą sytuację agresji należy wnikliwie rozpatrywać, aby zrozumieć jej przyczyny.

        7. Współdziałanie dorosłych: konieczne jest współdziałanie rodziców/opiekunów
           z nauczycielami i specjalistami.

        Zapobieganie agresji jest równie ważne jak reagowanie na nią.
        
        Sposoby zapobiegania dziecięcej agresji:

        • Rozpoznanie indywidualnych potrzeb dziecka: stworzenie warunków umożliwiających zaspokojenie potrzeb dziecka.

        • Atmosfera zaufania, akceptacji i bezpieczeństwa: budowanie pozytywnych relacji
          i poczucia bezpieczeństwa.

        • Dawanie dobrych wzorców: dorośli powinni być przykładem konstruktywnego radzenia sobie z emocjami.

        • Ustalenie jasnych zasad i reguł: konsekwentne przestrzeganie ustalonych norm.

        • Wzmacnianie zachowań pozytywnych: pochwały słowne i inne formy wzmocnień pozytywnych.

        • Budowanie wewnętrznego systemu wartości: kształtowanie u dzieci empatii, szacunku dla innych i umiejętności rozwiązywania problemów bez agresji.

        • Współpraca rodziców z nauczycielem: regularna komunikacja i wspólne działania wychowawcze.

        • Stworzenie sytuacji umożliwiającej pozbycie się negatywnych emocji: rozładowanie złości poprzez: rysunek terapeutyczny, bajkoterapię, pantomimę, ćwiczenia ruchowe, zabawy relaksacyjne z muzyką, ćwiczenia oddechowe.
          
          Bibliografia:
          dziecinstwobezprzemocy.pl
          wychowaniewprzedszkolu.com.pl
          monitorprzedszkola.pl

        

        

         

        

         

        

         

        

        Etapy rozwoju chwytu pisarskiego u dzieci

        
        Chwyt pisarski to sposób, w jaki dziecko trzyma ołówek lub długopis podczas pisania. Umiejętność ta rozwija się stopniowo u dzieci w miarę ich rozwoju motorycznego. Odpowiedni chwyt pisarski jest kluczowy dla skutecznego i wygodnego pisania, a także ma istotne znaczenie dla dalszego rozwoju edukacyjnego dziecka. 
        Etapy rozwoju chwytu:

        1. Chwyt cylindryczny – występuje u dzieci w wieku 1 – 2 lat, dłoń jest ułożona w pięść, a kciuk owija pędzel czy kredkę. Przy takim „pisaniu” aktywna jest obręcz barkowa, a nie nadgarstek. Dodatkowo przedramię nie spoczywa na stole w trakcie ruchu,

        2. Chwyt palczasty występuje u dzieci do 3 roku życia. Tak jak wcześniej dziecko nie opiera przedramienia, nie aktywuje również stawu nadgarstkowego, ale chwyta narzędzie pisarskie wszystkimi palcami skierowanymi w dół, z wyprostowanym palcem wskazującym,

        3. Statyczny chwyt statywowy kształtuje się od około czwartego roku życia. Jest to niemal prawidłowy chwyt, ale z niską mobilnością nadgarstka,

        4. Dynamiczny chwyt trójpalcowy rozwija się w wieku 5-6 lat, przedramię jest podparte przy pisaniu, aktywny jest staw nadgarstkowy, a palec środkowy stanowi podparcie. Staw barkowy jest stabilny.
        
        
        Warto pamiętać, że nie każde dziecko przechodzi przez wszystkie typy chwytów. Zdarza się, że niektóre z nich zostają pominięte i dziecko „przeskakuje” szybciej na kolejny poziom.
        W okresie od 3 do 6 roku życia występują tzw. przejściowe chwyty pisarskie.
        Najważniejsze, aby nie zmuszać dziecka do określonego chwytu w momencie, gdy nie jest ono na to fizjologicznie gotowe. Natomiast w momencie, gdy dziecko nie przechodzi do danego etapu rozwoju, mimo, że osiągnęło odpowiedni wiek, warto skonsultować się ze specjalistą i poszukać występującej przyczyny oraz ustalić odpowiednią strategię działań terapeutycznych.
        W edukacji przedszkolnej dążymy do wykształcenia prawidłowego, ergonomicznego chwytu pisarskiego.
        Korzyści z posiadania odpowiedniego chwytu pisarskiego są liczne, m.in.

        • Poprawa precyzji i czytelności pisma: Odpowiedni chwyt pisarski umożliwia dokładniejsze i bardziej kontrolowane ruchy dłoni i palców, co przekłada się na czytelne i estetyczne pismo.

        • Zwiększenie wydajności pisania: Dzieci z odpowiednim chwytem pisarskim mogą pisać szybciej i bardziej płynnie, ponieważ ich ruchy są lepiej kontrolowane i bardziej skoordynowane.

        • Wspieranie rozwoju umiejętności manualnych: Ćwiczenie chwytu pisarskiego rozwija siłę, zręczność i koordynację dłoni i palców, co ma znaczenie dla wielu innych dziedzin życia, takich jak umiejętności manipulacyjne czy wykonywanie zadań manualnych.

        • Przygotowanie do nauki pisania i czytania: Odpowiedni chwyt pisarski jest kluczowy dla skutecznego nauczania pisania i czytania. Dzieci, które mają trudności z chwytem pisarskim, mogą napotykać problemy w nauce tych umiejętności.

        • Wspieranie rozwoju mózgu: Ćwiczenie chwytu pisarskiego może mieć pozytywny wpływ na rozwój mózgu dziecka, szczególnie obszarów odpowiedzialnych za motorykę małą, percepcję wzrokową i koordynację ruchową.
          
          nauczycielkazpasja.pl
          sensobox.pl